Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που διεξάγονται αυτές τις μέρες, φέρνουν στις μνήμες μας τις πολύ μεγάλες στιγμές που μας χάρισαν τα περασμένα χρόνια οι Ολυμπιονίκες μας. Άρση βαρών, ιστιοπλοΐα, Tae Kwon Do, τοξοβολία, ενόργανη γυμναστική και προφανώς τα αθλήματα του κλασικού ανοιχτού στίβου όπως τρέξιμο 100, 200, 400 μέτρων και πολλά πολλά άλλα.
Στην Ολυμπιάδα του Τόκιο, έχουμε μια μεγάλη έλλειψη στην αποστολή της Άρσης Βαρών, και όχι μόνο, με μόλις μία συμμετοχή του Θοδωρή Ιακωβίδη. Η ελληνική αποστολή αποτελείται από 92 αθλητές και είναι η μικρότερη αποστολή από το 1996 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.
Από το 1992 μέχρι το 2004 η Ελλάδα έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στην άρση βαρών με τον Πύρρο Δήμα να ανοίγει τον χορό στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το ‘92 κατακτώντας την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο. Το 1996 στην Ατλάντα με δύο χρυσά (Πύρρος Δήμας και Ακάκιος Κακιασβίλη) και τρία ασημένια (Λεωνίδας Σαμπάνης, Λεωνίδας Κόκκας και Βαλέριος Λεωνίδης) και το 2000 στο Σίδνεϋ με δύο χρυσά (Πύρρος Δήμας και Ακάκιος Κακιασβίλη) δυο ασημένια (Λεωνίδας Σαμπάνης και Βίκτωρας Μήτρου) και ένα χάλκινο (Γιάννα Χατζηιωάννου), ήταν οι πιο επιτυχημένες αποστολές και θα έλεγε κανείς ότι έθεσαν γερές βάσεις για μια παράδοση που έμοιαζε ότι θα κρατήσει χρόνια. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Το 2004 στους Αγώνες της Αθήνας το χάλκινο μετάλλιο του τεράστιου Πύρρου Δήμα ήταν το μοναδικό που κατέκτησε η ελληνική αποστολή στην άρση βαρών. Από τότε σιγή.
Οι λόγοι γνωστοί αλλά δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα να κάνουμε κάποια αναφορά σε αυτό το άρθρο καθώς είναι ένα ζήτημα πολύ ευαίσθητο και σίγουρα εξωαγωνιστικό.
Αυτό που θα πρέπει να αναλογιστούμε είναι ο βαθμός δυσκολίας του κάθε αθλήματος και ειδικά της Άρσης βαρών.
Συνοπτικά οι κινήσεις και οι κανόνες:
ΑΡΑΣΕ
Στο Αρασέ ο αθλητής πρέπει να σηκώσει την μπάρα με τεντωμένα χέρια πάνω από το κεφάλι του με μία μόνο κίνηση. Στην προσπάθεια της ανύψωσης ο αθλητής μπορεί να λυγίσει ή ν’ ανοίξει τα πόδια του, ενώ κανένα άλλο μέλος του σώματός του δεν επιτρέπεται να ακουμπήσει στο έδαφος. Όταν φέρει την μπάρα πάνω από το κεφάλι, πρέπει να παραμείνει ακίνητος, με τεντωμένα χέρια και πόδια, με την μπάρα και το σώμα του σε ευθεία γραμμή. Στη θέση αυτή παραμένει μέχρι να λάβει το σήμα από τους κριτές ότι μπορεί να ελευθερώσει την μπάρα.
ΕΠΟΛΕ – ΖΕΤΕ
Στην τεχνική επολέ – ζετέ ο αθλητής πρέπει να σηκώσει τα βάρη με δύο κινήσεις. Στην πρώτη κίνηση, του επολέ, πρέπει με μία κίνηση να σηκώσει τα βάρη από το έδαφος μέχρι τους ώμους του. Στην προσπάθεια της ανύψωσης μπορεί να λυγίσει και ν’ ανοίξει τα πόδια του. Στη δεύτερη κίνηση, του ζετέ, ο αθλητής λυγίζει τα γόνατα, ενώ ταυτόχρονα τεντώνει κάθετα τα χέρια. Στο σημείο αυτό, όταν σταθεί εντελώς ακίνητος, οι κριτές του δίνουν σήμα να κατεβάσει τα βάρη.
Μία ανύψωση θεωρείται άκυρη στις εξής περιπτώσεις:
• Αν ο αθλητής δεν μπορέσει να σταθεί όρθιος με τα πόδια, το σώμα και την μπάρα σε κατακόρυφη στάση.
• Αν κατεβάσει την μπάρα πριν δώσει σήμα ο διαιτητής.
• Αν ακουμπήσει στο έδαφος με οποιοδήποτε σημείο του σώματος εκτός από τα πέλματα.
• Αν δεν τεντώσει τα χέρια του ταυτόχρονα, καθώς ολοκληρώνει την προσπάθεια.
• Αν ακουμπήσει την μπάρα στους ώμους και την ωθήσει ψηλά με τη βοήθειά τους.
• Αν στο αρασέ σταματήσει για λίγο την ανύψωση.
Νικητής του αγωνίσματος είναι ο αθλητής που θα σηκώσει το περισσότερο βάρος αθροιστικά και στις δύο κινήσεις.
Στο σημερινό πρόγραμμα υπάρχουν οχτώ κατηγορίες βάρους ανδρών, που αρχίζουν από τα 56 κιλά και φτάνουν σε αθλητές με βάρος πάνω από 105 κιλά, και επτά κατηγορίες βάρους για τις γυναίκες που αρχίζουν από τα 48 κιλά και φτάνουν πάνω από τα 75 κιλά.
Τον αγώνα εποπτεύουν τρεις διαιτητές, ένας γραμματέας, ένας γιατρός, ένας τεχνικός ελεγκτής και μία επιτροπή που ελέγχει τις αποφάσεις των κριτών. Ο κάθε αθλητής επιχειρεί τρεις προσπάθειες στην κίνηση του αρασέ και τρεις στο επολέ – ζετέ. Οι τρεις διαιτητές αξιολογούν αν η ανύψωση είναι έγκυρη και ανάβουν άσπρο φως στον ειδικό πίνακα των κριτών ή κόκκινο αν είναι άκυρη. Αν δύο αθλητές έχουν το ίδιο σύνολο στα βάρη που έχουν σηκώσει, νικά ο αθλητής με το χαμηλότερο σωματικό βάρος. Στα παγκόσμια πρωταθλήματα, αντίθετα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, απονέμονται τρία μετάλλια, ένα για το καλύτερο ζετέ, ένα για το καλύτερο αρασέ κι ένα για το σύνολο.
(πηγή: Ελληνική Ομοσπονδία Άρσης Βαρών)
Η προπονητική ρουτίνα που ακολουθούν οι αθλητές της άρσης βαρών δεν διαφέρει πολύ από μια κλασική προπόνηση στο γυμναστήριο με την διαφορά βέβαια ότι η διάρκεια δεν είναι 55 λεπτά, που είναι ο μέσος χρόνος παραμονής στο χώρο του γυμναστηρίου από τους ασκούμενους. Κλασικές ασκήσεις όπως καθίσματα σε όλες τις παραλλαγές που μπορείτε να φανταστείτε, άρσεις θανάτου και εννοείται kettlebells, ο προθάλαμος της σύγχρονης μορφής του αθλήματος.
Η πειθαρχία που επιδεικνύουν οι αθλητές κατά την διάρκεια εκτέλεσης των ασκήσεων είναι πέρα από κάθε περιγραφή. Και αυτό βέβαια οφείλεται στον βαθμό της επικινδυνότητας καθώς ένα μικρό λάθος θα μπορούσε να σημαίνει έναν, έως και, ανεπανόρθωτο τραυματισμό.
Σίγουρα τα βλέμματα είναι πάντα στραμμένα, και όχι άδικα, στο βάθρο των νικητών, το δάφνινο στεφάνι και το χρυσό μετάλλιο την ώρα που το δαγκώνει ο νικητής ποζάροντας στις κάμερες, αλλά πίσω από όλο αυτό το πέπλο από χαμόγελα κρύβεται η σκληρή δουλειά, η πειθαρχία, η μοναχικότητα και σίγουρα ατελείωτες ώρες στο γυμναστήριο.
Το Σάββατο 31/7/2021 λίγο πριν τις έξι το πρωί, ο Θοδωρής Ιακωβίδης, ως ο μοναδικός εκπρόσωπος της Ελλάδας, θα διεκδικήσει μια θέση στο βάθρο. Του ευχόμαστε καλή τύχη.
