Σαν αγώνας μποξ, και όχι άρσης βαρών, ήταν ο αγώνας ανδρών στην κατηγορία των 64 κιλών στην Ατλάντα το 1996.
Στην «Κόκκινη γωνία» ο Τούρκος Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου. Γεννημένος ως Ναΐμ Σουλεϊμάνοβ, στη Βουλγαρία, έχει μείνει στην ιστορία ως ο πιο δυνατός άνθρωπος στη Γη.
Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 έσπασε το ρεκόρ σηκώνοντας 190 κιλά, επίδοση που παραμένει ως το μεγαλύτερο βάρος που έχει ποτέ ανυψώσει αθλητής σε σύγκριση με το σωματικό του βάρος. Ο Σουλεϊμάνογλου είχε βάρος 60 κιλά και η αναλογία με το βάρος που σήκωσε είναι 3,17 φορές το σωματικό του.
Στην «Μπλε γωνία» για την Ελλάδα Ο Βαλέριος Λεωνίδης. Γεννήθηκε στο Εσεντούκι Ρωσίας, στις 14 Φεβρουαρίου 1966 από Έλληνες του Πόντου γονείς. Το Δεκέμβριο του 1991 επέστρεψαν οικογενειακώς στην Ελλάδα όπου και έγιναν τα πρώτα του βήματα με την ενασχόληση του με το άθλημα της άρσης βαρών. Έχει ύψος 1,66μ. Σήμερα και από το 2005 εργάζεται ως ομοσπονδιακός προπονητής.
Εκείνο το βράδυ, στις 22 Ιουλίου 1996, έσπασαν σε μόλις λίγα λεπτά, τέσσερεις φορές το παγκόσμιο και το ολυμπιακό ρεκόρ.
Μεταξύ των δύο, πρώτος ανεβαίνει στο Αρασέ (snatch) ο Λεωνίδης. 140 κιλά. Τα καταφέρνει! Λίγο μετά ο Σουλεϊμάνογλου και 145 κιλά. O Τζανγκανγκ (3ος στην τελική κατάταξη) δεν τα καταφέρνει στα 145 και θέτει τον εαυτό του εκτός διαγωνισμού των δυο. Η νύχτα θα ήταν μεγάλη!
Στο προσκήνιο τώρα μπαίνει η στρατηγική και το άθλημα σε δεύτερο ρόλο.
Σειρά του Βαλέριου για τα 145. Τα καταφέρνει και ισοφαρίζει τον Σουλεϊμάνογλου.
Ο Λεωνίδης έχει ακόμα μία προσπάθεια ενώ ο Ναΐμ δύο. Σειρά του Τούρκου και για τα 147,5 κιλά. Δεν τα καταφέρνει και φέρνει πρόσκαιρα χαμόγελα στο ελληνικό στρατόπεδο με τον Έλληνα αρσιβαρίστα να προσπαθεί για τα 147,5 και αυτός αλλά η μπάρα θα φύγει από το σημείο ελέγχου του με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να ολοκληρώσει την προσπάθειά του με επιτυχία. Και οι δύο είναι ισόπαλοι στα 145 κιλά με τον Τούρκο να έχει ακόμα μια προσπάθεια για τα 147,5.
Σε περίπτωση ισοπαλίας, το πάνω χέρι το έχει ο Βαλέριος Λεωνίδης αφού είναι μόλις κάποια γραμμάρια ελαφρύτερος.
Αλλά ο Σουλεϊμάνογλου έχει άλλη άποψη. Σηκώνει την μπάρα με χαρακτηριστική υπερπροσπάθεια και πανηγυρίζει έξαλλα με τον αδερφό και προπονητή ενώ ταυτόχρονα οι εκατοντάδες Τούρκοι θεατές φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του.
Ανάπαυλα και σειρά έχει το Επολέ-Ζετέ (Clean and Jerk).
Τώρα η σκέψη είναι μία. Πόσα κιλά θα πρέπει να μπουν στην μπάρα για την πρώτη προσπάθεια. Αν είναι πολύ λίγα, μια προσπάθεια πάει στον κάλαθο των αχρήστων, ενώ εάν είναι πάρα πολλά, είναι σαν να φλερτάρει συνειδητά με την αποτυχία.
Ο Σουλεϊμάνογλου θα πρέπει να βγει πρώτος για το Επολέ-Ζετέ και τελικά αποφασίζει να πάει για τα 180 κιλά. Με σχετική ευκολία η προσπάθεια είναι επιτυχής. Τα ίδια κιλά και για τον Έλληνα παγκόσμιο πρωταθλητή που με την καθοδήγηση του Χρήστου Ιακώβου σε όλη την διάρκεια του αγώνα, με σχετική δυσκολία θα καταφέρει να τα σηκώσει και ταυτόχρονα μεταφέρει όλη την πίεση στο τουρκικό στρατόπεδο.
Είναι φανερό ότι κανένας δεν μπορεί να τους ακολουθήσει αφού ο τρίτος Σιάο Τζανγκανγκ και ο τέταρτος Γιώργος Τζελίλης, δεν μπορούν να φτάσουν τα κιλά που σηκώνουν οι δύο πρώτοι και είναι ήδη δέκα κιλά κάτω.
Ο Σουλεϊμάνογλου αμίλητος με το προπονητικό του επιτελείο περιορίζεται σε νοήματα για την μεταξύ τους επικοινωνία. Έχει το βάρος στις πλάτες του. Πρέπει όχι μόνο να υπερασπιστεί τον τίτλο του, αλλά να σηκώσει και το «εθνικό φρόνημα» μιας ολόκληρης χώρας. Ζητά 185 κιλά. 2,5 κιλά παραπάνω από το ρεκόρ που κατέχει ο Λεωνίδης, και τα καταφέρνει. Σπάει δύο ρεκόρ, ένα του Λεωνίδη και ένα για το μέγιστο μεικτό βάρος στην κατηγορία. Μπαίνει μπροστά στην κούρσα με προβάδισμα 7,5 κιλών και με μόλις μια προσπάθεια ακόμα ρίχνει όλο το βάρος στον Βαλέριο. Ο Χρήστος Ιακώβου, χρόνια μετά σε ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε για να καλύψει όλες τις πτυχές αυτής της τιτανομαχίας, είπε χαρακτηριστικά «αποφασίσαμε να κάνουμε μια υπεράνθρωπη προσπάθεια, του είπα ότι πρέπει να προσπαθήσουμε για τα 187,5 κιλά. 2,5 κιλά παραπάνω από τον Ναΐμ και ταυτόχρονα πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ που μόλις είχε κατακτήσει ο Τούρκος». Και ο Βαλέριος τα κατάφερε! Μέσα σε μόλις 2 λεπτά τα ρεκόρ διαδεχόντουσαν το ένα το άλλο. Έξαλλος ο Ιακώβου πανηγυρίζει, σφυρίζει, φωνάζει και δεν μπορεί να το πιστέψει. Παίρνει αγκαλιά τον αθλητή του και σε αυτό το σημείο το χρυσό μετάλλιο φαντάζει πραγματικότητα αφού είναι ισόπαλοι για ακόμα μια φορά μέσα στον αγώνα με τον Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου και το προβάδισμα το έχει ο Βαλέριος Λεωνίδης που είναι ελαφρύτερος.
Σε συνέντευξη του ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου είχε πει πως: «Μετά την επιτυχημένη προσπάθεια των 185 κιλών, νόμιζα πως ο αγώνας είχε λήξει και ότι το χρυσό μετάλλιο ήταν δικό μου. Λίγο μετά είδα τον Βαλέριο να κάνει αυτό που δεν πίστευα ότι μπορούσε να κάνει. Στην άρση βαρών πάντα χρειάζεται να κάνεις αυτό που πρέπει για να νικήσεις και ο Βαλέριος το έκανε! Τώρα στην τελευταία μου προσπάθεια πρέπει να κάνω το ίδιο».
Η ώρα του Ναΐμ. 187,5, όσα και ο Λεωνίδης. Τα καταφέρνει με σχετική δυσκολία και μπαίνει ξανά μπροστά αφού πρώτα σπάει για ακόμα μία φορά το παγκόσμιο ρεκόρ. Ο αδερφός και προπονητής του γιορτάζει αλλόφρων την νίκη του παρότι ο αγώνας δεν έχει τελειώσει και ο Ναΐμ το ξέρει πολύ καλά αυτό αφού μόλις λίγα λεπτά πριν είδε τον Βαλέριο να του σπάει το ρεκόρ που μόλις είχε κατακτήσει. Για πρώτη φορά στην καριέρα του δεν είχε τον έλεγχο της κατάστασης στα χέρια του. «Ήθελα να δω την προσπάθειά του. Οι προπονητές μου δεν με άφησαν και με πήγαν στο προθερμαντήριο. Δεν είναι και καμία μεγάλη απόσταση, ό,τι και να γινόταν θα το άκουγα».
190 κιλά στην μπάρα και ο Λεωνίδης περπατά προς αυτήν με αυτοπεποίθηση. Πιάνει την μπάρα, τα σηκώνει, κάνει το στρίψιμο αλλά δεν μπορεί να ολοκληρώσει το σήκωμα. Η μπάρα πέφτει και ο Ιακώβου για μια στιγμή δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εκνευρισμό του. Ο Λεωνίδης φανερά απογοητευμένος αποχαιρετά το πλήθος των Ελλήνων που ήταν στις εξέδρες και πέφτει στην αγκαλιά του προπονητή του.
Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου είναι για τρίτη φορά χρυσός Ολυμπιονίκης και μάλιστα ο πρώτος αρσιβαρίστας που κατάφερε κάτι τέτοιο.
Αλλά υπάρχει τεράστια δόξα για τον ηττημένο όσο και για τον νικητή, αφού σε έναν αγώνα που το παγκόσμιο ρεκόρ έσπασε τέσσερεις φορές μέσα σε πέντε λεπτά, δεν μπορεί παρά ο ¨ηθικός αυτουργός¨ να είναι αυτός που ώθησε τον νικητή στα άκρα.
Ο Βαλέριος Λεωνίδης έσπευσε να συγχαρεί τον αντίπαλο του για την νίκη του λέγοντάς του ¨Ναΐμ, είσαι ο καλύτερος!¨ και να εισπράξει την απάντηση ¨Όχι Βαλέριε, είμαστε οι καλύτεροι¨ και εν μέσω θερμών εναγκαλισμών των δύο έγινε η απονομή των μεταλλίων.
Στις 22 Ιουλίου του 1996 γράφτηκε ιστορία.
Αυτό που μας έμαθε η τιτανομαχία των κατά τα άλλα όχι τιτάνων λόγω φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών, είναι ότι ο αθλητισμός, μεταξύ πολλών άλλων, είναι να φτάνεις στα όρια σου και να αποκτάς σιγά σιγά τη δύναμη να τα ξεπερνάς!
